The Librarian's Comic Strip of the Month

 

From Questionable Content. Originally published in 2012-06-13.

Θέσεις Εργασίας (Ιούλιος 2012)

1. Κοινωφελής Εργασία (ΚΟΧ)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ    ΤΕ / ΠΕ
ΚΛΑΔΟΣ / ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ    ΑΡΧΕΙΟΝΟΜΟΙ - ΑΡΧΕΙΟΘΕΤΕΣ
ΘΕΣΕΙΣ    1
ΦΟΡΕΑΣ    ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ - DAY AFTERΔΗΜΟΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ
ΕΔΡΑ / ΝΟΜΑΡΧΙΑ    ΑΤΤΙΚΗΣ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ    68.904/1/2012
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗΣ    12/07/2012
Διάρκεια Σύμβασης (Μήνες)    5 ΜΗΝΕΣ

2. Κοινωφελής Εργασία (ΚΟΧ)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ    ΤΕ / ΠΕ
ΚΛΑΔΟΣ / ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ    ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΟΙ
ΘΕΣΕΙΣ    1
ΦΟΡΕΑΣ    ΟΜΟΡΦΗ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΘΑΡΗ ΕΛΛΑΔΑΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΔΗΜΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
ΕΔΡΑ / ΝΟΜΑΡΧΙΑ    ΑΤΤΙΚΗΣ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ    64.901/1/2012
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗΣ    11/07/2012
Διάρκεια Σύμβασης (Μήνες)    5 ΜΗΝΕΣ
Παρατηρήσεις    ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ 20.7.2012 - 29.7.2012

3. Κοινωφελής Εργασία (ΚΟΧ)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ    ΤΕ / ΠΕ
ΚΛΑΔΟΣ / ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ    ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΘΕΣΕΙΣ    2
ΦΟΡΕΑΣ    ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΔΥΤ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣΔΗΜΟΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ
ΕΔΡΑ / ΝΟΜΑΡΧΙΑ    ΓΡΕΒΕΝΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ    100.301/1/2012
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗΣ    11/07/2012
Διάρκεια Σύμβασης (Μήνες)    5 ΜΗΝΕΣ
Παρατηρήσεις    ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ 24/07/2012 ΕΩΣ ΚΑΙ 02/08/2012

4. Απασχόληση με σύμβαση μίσθωσης έργου (ΣΜΕ)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ    ΤΕ / ΠΕ
ΚΛΑΔΟΣ / ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ    ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΘΕΣΕΙΣ    2
ΦΟΡΕΑΣ    ΔΗΜΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
ΕΔΡΑ / ΝΟΜΑΡΧΙΑ    ΚΑΒΑΛΑΣ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ    1/2012 8683/6-4-2012
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ    2510222770
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗΣ    11/7/2012
ΔΗΜΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ    Ιστοσελίδα
Τηλέφωνα: 2513500200, 2513500100

5. Κοινωφελής Εργασία (ΚΟΧ)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ    ΤΕ / ΠΕ
ΚΛΑΔΟΣ / ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ    ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΘΕΣΕΙΣ    1
ΦΟΡΕΑΣ    ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΟΥΚΕΝΤΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ - ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ & ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΔΗΜΟΥ ΘΕΡΜΗΣ
ΕΔΡΑ / ΝΟΜΑΡΧΙΑ    ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ    6.202Β/1/2012
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗΣ    15/07/2012
Διάρκεια Σύμβασης (Μήνες)    5 ΜΗΝΕΣ
Παρατηρήσεις    ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΌ 19/7/2012 ΈΩΣ ΚΑΙ 28/7/2012

6. Κοινωφελής Εργασία (ΚΟΧ)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ    ΤΕ / ΠΕ
ΚΛΑΔΟΣ / ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ    ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΘΕΣΕΙΣ    3
ΦΟΡΕΑΣ    ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΟΥΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΥ ΔΕΛΤΑ
ΕΔΡΑ / ΝΟΜΑΡΧΙΑ    ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ    6.202Β/1/2012
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗΣ    15/07/2012
Διάρκεια Σύμβασης (Μήνες)    5 ΜΗΝΕΣ
Παρατηρήσεις    ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΌ 19/7/2012 ΈΩΣ ΚΑΙ 28/7/2012

αναζητείστε λεπτομέρειες για τις προκηρύξεις εδω

7. θέση εργασία στην Europeana

8. ΠΕ Η ΤΕ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΩΝ - ΑΡΧΕΙΟΝΟΜΩΝ ΦΟΡΕΑΣ ΑΡΣΙΣ Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης 5 ΑΤΟΜΑ,  περισσότερα εδώ

9. ΠΕ/ΤΕ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΩΝ 2 ατομα - Ινστιτούτο Περιφερειακής Ανάπτυξης Δυτικής Μακεδονίας (σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, διάρκειας 5 μηνών, για την υλοποίηση του προγράμματος Κοινωφελούς Χαρακτήρα (ΚΟΧ). Το νέο προσωπικό θα εργαστεί στο Δήμο Εορδαίας. Η προθεσμία υποβολής αιτήσεων δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί.


 

Retro Library Posters (1960's)

by Enokson on Flickr

περισσότερες βιβλιοθηκο-retro αφίσες εδώ 

Τετράδια Εργασίας Νο 9: Νεοελληνικές βιβλιοθήκες (17ος-19ος αι.)

Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών - Τετράδια Εργασίας Νο 9

1987

Νεοελληνικές βιβλιοθήκες (17ος-19ος αι.)

Καράς Γιάννης: 

Πνευματικές εστίες κατά το πρώτο μισό του 17ου αιώνα. Η περίπτωση της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης Αλεξάνδρειας.
 

Ή συγκρότηση μιας βιβλιοθήκης, Ιδρυματικής καί δχι ατομικής, εκφράζει κατά κανόνα —κι αυτό δταν δέν πρόκειται γιά απλή, τυχαία συλλογή βιβλίων, άλλα γιά συνειδητή επιλογή μονάδων γνώσης έκ μέρους ατόμων τών αυτών ή κοντινών πνευματικών ενδιαφερόντων — πέρα άπό τή συνισταμένη τών βουλήσεων ή τών αναγνωστικών προτιμήσεων τών δημιουργών της, καί μιά κατεύθυνση · τήν κατεύθυνση πού οί δημιουργοί της θέλουν νά προσδώσουν στά
πνευματικά πράγματα ενός συγκεκριμένου, περιορισμένου ή ευρύτερου (γεωγραφικού)χώρου, σ' ένα μεγαλύτερο πάντα (Ιστορικό) χρόνο. Τό τελευταίο αυτό, αποτελεί στοιχείο μεγάλης σημασίας γιά τή μελέτη της πνευματικής ζωής σ'ένα ορισμένο, έκ τών προτέρων καθορισμένο, χωρόχρονο, άλλα καί γενικότερα γιά τήν προσέγγιση της Ιστορίας τών νοοτροπιών.

Ή μελέτη μιας βιβλιοθήκης αύτοΰ του τύπου, μέ ενιαία μορφή, οργανική δομή καί συνοχή, ή μελέτη του κάθε έργου της χωριστά, ώς γνωστικού φορέα (αναφέρομαι έδώ στή διττή παρουσία του βιβλίου: γενικά ώς περιεχομένου καί ειδικά ώς συγκεκριμένου αντιτύπου πού αντανακλά, μέσα άπό τά αποτυπώματα πού αυτός αφήνει, τίς σκέψεις του κατόχου του), αλλά καί δλων μαζί πού τή συναπαρτίζουν, μας επιτρέπει νά γνωρίσουμε, μέ αρκετά υψηλούς βαθμούς ακριβείας,
τόν συλλέκτη ή τους συλλέκτες της, νά συλλάβουμε καί νά μελετήσουμε ατομικές καί συλλογικές νοοτροπίες, αντιλήψεις, προβληματισμούς. Νά μελετήσουμε τάσεις κι έπιδιώξεις,τόν τρόπο, άλλα καί τό επίπεδο σκέψης συγκεκριμένων ομάδων, άλλα καί μεγαλύτερων κοινωνικών συνόλων.

Μέ γνώμονα τίς γενικά γνωστές, άλλα αναγκαία ύπογραμμίσιμες έδώ, αυτές διαπιστώσεις, θά επιχειρήσω νά αναπτύξω τό θέμα μου. Θέμα πού επιδέχεται πολλές προεκτάσεις προς διάφορες κατευθύνσεις.

Πολίτης Αλέξης: 

Τέσσερις ιδιωτικές βιβλιοθήκες μέσου τύπου, 18ος αιώνας.

Από εθισμό περισσότερο, θα έλεγα, προσεγγίζοντας τις ιδιωτικές βιβλιοθήκες αναζητούμε πιο πολύ τα στοιχεία που θα φώτιζαν ορισμένες πλευρές του κατόχου-της, είτε στη σύνθεσή-της είτε στα επί μέρους χαράκτη ριστικά-της. Γυρεύουμε τις μαρτυρίες που θα μας πλησίαζαν προς τη συγκεκριμένη προσωπικότητα, τη διανοητική κυρίως, αλλά και τη γενικότερη : ποιες στάθηκαν οι ατομικές
προτιμήσεις του παλαιού κατόχου της βιβλιοθήκης μ' άλλα λόγια, ή πάλι κάποιες χαρακτηριστικές ιδιαιτερότητες — η πολυτέλεια μιας βιβλιοδεσίας, ένας ή περισσότεροι βαρύτιμοι τόμοι, είτε η εσωτερική-της τάξη ή αταξία, μας οδηγούν σε χαράκτηρολογικού τύπου αποκαλύψεις ή προσδιορισμούς. Τεκμήρια όλα αυτά που αποδεσμεύονται από το υλικό σώμα μιας συγκεκριμένης βιβλιοθήκης
είτε από τον κατάλογό-της, είτε ακόμη μέσα από ποικίλα στοιχεία, όποτε προσπαθούμε ν' ανασυστήσουμε με ερευνητικές υποθέσεις τι είδους έντυπα θα πρέπει να βρίσκονταν στα ράφια, στα ντουλάπια, ή πάνω στο τραπέζι ενός προσώπου. Από τα βιβλία λοιπόν προς το άτομο· η βιβλιοθήκη ως τεκμήριο της βιογραφίας.

Πρόκειται ωστόσο για κάπως πιο πολυεπίπεδο τεκμήριο. Που μπορεί, φυσικά, να απαντήσει για τις αναγνώσεις του κατόχου-της, καθώς και να δώσει στοιχεία για τον πνευματικό-του κόσμο —κάτι που δεν ταυτίζεται απόλυτα με τις αναγνώσεις— αλλά μπορεί και, τρίτον, να φωτίσει την αντίληψη του κατόχου για το γνωστικό αντικείμενο στο σύνολό-του: το τί βιβλία θεωρούσε, με δυο λόγια, πως συνθέτουν τον νοητό κορμό της λογιοσύνης. Το τελευταίο αυτό δεν
αποτελεί στοιχείο της βιογραφίας-του και μόνο.

Εξυπακούεται, βέβαια, πως και στα τρία αυτά επίπεδα η βιβλιοθήκη απαντάει έμμεσα και μερικά: οι αναγνώσεις γίνονται συχνά από δανεικά βιβλία· έπειτα η παρουσία ενός βιβλίου δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά την ανάγνωσή-του —όλοι έχουμε την εμπειρία των άκοπων ή ανέγγιχτων βιβλίων. Αντίστροφα, η απουσία κάποιου βιβλίου μπορεί θαυμάσια να οφείλεται σε ιδιοτροπίες της τύχης · τόσο γνωστές, που ας μην τις απαριθμήσουμε. Δεύτερον, η ανάγνωση ενός
βιβλίου είναι προϋπόθεση, εν μέρει απαραίτητη, αλλά πάντως όχι ικανή για να ενταχθεί το μήνυμά-του στον νοητικό κόσμο του αναγνώστη: δεν διαβάζουμε όλοι, ούτε πάντοτε, με τον ίδιο τρόπο, ούτε μαθαίνουμε μονάχα διαβάζοντας. 
 

Δρούλια Λουκία: 

Λογιοσύνη και βιβλιοφιλία. Ο Δημήτριος Μόστρας και η βλιοθήκη του. 

Για τις ίδιωτικές βιβλιοθήκες έχει συχνά διατυπωθεί ή άποψη πώς εκφράζουν τήν προσωπικότητα, τα ενδιαφέροντα και τήν πνευματική διαμόρφωση του κτήτορά τους. Εντοπίζοντας τα αναγνώσματα ενός προσώπου είτε άπό μια καταγραφή βιβλίων, είτε άπό τα ίδια τά αντίτυπα μέ τις ενδεχόμενες παρασελίδιες σημειώσεις καί τις υπογραμμίσεις, είτε τέλος, δταν λείπουν παρόμοια στοιχεία,
άπό σκόρπιες μνείες πού δίνουν τή δυνατότητα μιας μερικής ή καί ολικής ανασυγκροτήσεως τής συλλογής, πιστεύουμε δτι έχουμε πλησιάσει τόν κτήτορα, έχουμε γνωρίσει σέ ικανοποιητικό ποσοστό τί συνετέλεσε στή διαμόρφωση του καί, ϊσως ίσως, έχουμε κατανοήσει τά κίνητρα πού προκάλεσαν τή σύσταση τής συναγωγής του. Σέ πολλές περιπτώσεις έτσι έχουν τά πράγματα· όχι όμως σέ όλες.

Γιατί, πραγματικά, μια ιδιωτική συλλογή, δσο κι αν περιέχει τήν ίδια περίπου σύνθεση βιβλίων με μια άλλη, μια δεύτερη, μια τρίτη, δσο κι αν απαρτίζεται από περίπου ϊσο αριθμό τόμων, αποτελεί μια ιδιαιτερότητα πού παίρνει τα χαρακτηριστικά της από τήν άμεση σχέση τή δημιουργημένη ανάμεσα στό βιβλίο και τό άτομο. Έτσι, από κάποιο σημείο και πέρα, διαπιστώνεται ή ανάγκη για ένα νέο πλησίασμα, για τήν προσαγωγή πρόσθετων πληροφοριών σχετικά μέ τό άτομο καί μέ τήν συγκρότηση της βιβλιοθήκης του. 

το πλήρες κείμενο εδώ

Πρόλογος 

Οι εργασίες πού περιλαμβάνονται στον τόμο αυτό απορρέουν από το
πρόγραμμα του Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών / Ε.Ι.Ε. πού έχει τόν τίτλο «Εστίες παιδείας στον ελληνικό χώρο, 15ος-19ος αι.: οί βιβλιοθήκες.»
Θέμα πού απασχόλησε από τα πρώτα του βήματα τό Κέντρο, οί βιβλιοθήκες του υπόδουλου ελληνισμού και τής διασποράς, αποτέλεσε με τόν καιρό αντικείμενο ειδικότερης μελέτης και έρευνας. "Αν τό πρόγραμμα άπέβλεψε αρχικά νά στεγάσει και νά συντονίσει ερευνητικά ενδιαφέροντα πού ήδη υπήρχαν, συνετέλεσε παράλληλα στή συστηματοποίηση και περαιτέρω στην προώθηση τών αναζητήσεων στον τομέα αυτό. 'Αναζητήσεων πού στοχεύουν νά ανταποκριθούν σε πολλαπλά αιτήματα, αρχίζοντας, φυσικά, από τόν εντοπισμό και τή συγκέντρωση τής ποικίλης, διάσπαρτης πληροφορίας και φθάνοντας στή θεώρηση του φαινομένου «βιβλιοθήκη» ώς έκφρασης και ανάγκης του συγκεκριμένου συλλογικού σώματος στή δεδομένη χρονική περίοδο.

Για νά επιτευχθεί ό στόχος είναι οπωσδήποτε απαραίτητη ή γνωριμία και εξοικείωση με τό υλικό ωστόσο, όχι μόνον αυτό. Οί καταλογογραφήσεις πού αποτυπώνουν τις υπάρχουσες διαμορφωμένες συλλογές αποτελούν τό πρώτο στάδιο τής έρευνας. Ή ανασύσταση τών συλλογών με βάση τις σωζόμενες μαρτυρίες, ένα δεύτερο. "Ομως δεν επαρκεί ή απογραφή και ή περιγραφή, χρειάζεται ή ερμηνεία, ή ποιοτική προσέγγιση στην ποσοτική γνώση. Κάτω άπό αυτό τό πρίσμα έχουν γίνει οί επεξεργασίες πού περιέχονται στο συλλογικό τόμο πού κυκλοφορεί σήμερα και στο δεύτερο μέρος του πού θά ακολουθήσει με έρευνες για τις σχολικές βιβλιοθήκες του νεοίδρυμένου ελληνικού κράτους.
 

Οί μελέτες αυτές αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα δουλειάς πού, έκτος άπό τή λεπτομερειακή πληροφόρηση για κάθε ξεχωριστή περίπτωση, παρουσιάζουν ακόμα τή μεθοδολογία πού ακολουθήθηκε στην προσέγγιση τοΰ θέματος. Λίγα ή περισσότερα τά σωζόμενα τεκμήρια, έγινε προσπάθεια νά χρησιμοποιηθούν δσο τό δυνατό αποτελεσματικότερα, για νά φωτίσουν έντελέστερα τό αντικείμενο τής έρευνας: τήν επιδίωξη νά φθάσουμε σέ μια τυπολογία τών «νεοελληνικών» βιβλιοθηκών και μέσα άπό αυτήν νά γνωρίσουμε
τις αναγνωστικές συμπεριφορές τών ατόμων και τών κοινωνικών συνόλων, τή στάση τους απέναντι στο βιβλίο στις ποικίλες του εκφάνσεις. Φορέας γνώσης, είδος πού υπόκειται στους νόμους τής αγοράς, αντικείμενο συλλεκτικό, σκεύος πού ενέχει μαγικές δυνάμεις, τό βιβλίο έχει ώς φυσική κατάληξη, αν βέβαια αποφύγει την καταστροφή, την ένταξη του σ ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο σύνολο • σπάνια συναντάμε μεμονωμένα βιβλία, ίσως ή περίπτωση της Βίβλου να είναι ή καθοριστική εξαίρεση. Τα σύνολα αυτά, λοιπόν, και πώς «λειτούργησαν» ή «δέν λειτούργησαν» στο άμεσο ή
ευρύτερο περιβάλλον τους θέλει νά εξετάσει το πρόγραμμα τών βιβλιοθηκών. Τά συμπεράσματα τών πρώτων αυτών προσεγγίσεων θα εκτεθούν αναλυτικότερα στα Επιλεγόμενα του τόμου.

Ψηφιοποιημένο Αρχείο του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας

Μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο η συρρικνωμένη ελληνική Κοινότητα της Βενετίας προικοδότησε το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών που θα ιδρυόταν στην πόλη των τεναγών με όλη την ακίνητη και κινητή περιουσία της, συμπεριλαμβανομένων των βιβλίων, του αρχείου, των χειρογράφων, των εικόνων και των άλλων κειμηλίων που είχε στην κατοχή της. Το Ελληνικό Ινστιτούτο, το μοναδικό ελληνικό ερευνητικό κέντρο στο εξωτερικό, ιδρύθηκε το 1951 με έδρα το μέγαρο της Φλαγγινείου Σχολής και άρχισε να λειτουργεί το 1958. Σκοπός του Ινστιτούτου είναι προαγωγή των βυζαντινών και μεταβυζαντινών σπουδών και ειδικότερα η μελέτη της ιστορίας του λατινοκρατούμενου ελληνισμού με βάση τα αρχεία της Ιταλίας, ιδιαίτερα αυτά της Βενετίας. Η έρευνα στα αρχεία και στις βιβλιοθήκες διεξάγεται κυρίως από έλληνες πτυχιούχους πανεπιστημίων, στους οποίους χορηγείται υποτροφία από την Ακαδημία Αθηνών μετά από εξετάσεις. Το Ινστιτούτο χορηγεί, επίσης, φιλοξενία σε έλληνες και ξένους ερευνητές των οποίων οι εργασίες εντάσσονται στα επιστημονικά ενδιαφέροντα του ιδρύματος. Στο περιοδικό του Ινστιτούτου «Θησαυρίσματα» δημοσιεύονται κάθε χρόνο οι καρποί των ερευνών των υποτρόφων και των φιλοξενουμένων, καθώς και μελετήματα επιστημόνων που ασχολούνται με την ιστορία των λατινοκρατούμενων ελληνικών περιοχών. Παράλληλα, έλληνες και ξένοι επιστήμονες δημοσιεύουν μονογραφίες στις εκδοτικές σειρές του Ινστιτούτου «Βιβλιοθήκη», «Ελληνολατινική Ανατολή», «Graecolatinitas Nostra. Πηγές», «Θωμάς Φλαγγίνης». Διευθυντές του Ινστιτούτου διετέλεσαν η Σοφία Αντωνιάδη (1955-1966), ο Μανούσος Μανούσακας (1966-1982), ο Νικόλαος Παναγιωτάκης (1989-1997) και η νυν διευθύντρια Χρύσα Μαλτέζου (Μάιος 1998).

Οι εικόνες που κληροδότησε η ελληνική Κοινότητα στο Ινστιτούτο της Βενετίας, φυλάσσονται στο Μουσείο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών εικόνων. Το Μουσείο στεγάζεται στον πρώτο όροφο της Scoletta, στο χώρο όπου ως τις αρχές του 20ού αιώνα λειτουργούσε το Νοσοκομείο της Αδελφότητας, και είναι μοναδικό στο είδος του καθώς περιλαμβάνει μερικά από τα αριστουργήματα των βυζαντινών και μεταβυζαντινών φορητών εικόνων. Στο Μουσείο εκτίθενται, επίσης, πολύτιμα χειρόγραφα και ένας πάπυρος του 6ου μ.Χ. αιώνα. Τη μουσειακή συλλογή συμπληρώνουν διάφορα κειμήλια, όπως άμφια, ζώνες και εγκόλπια μητροπολιτών Φιλαδελφείας και άλλων κληρικών, χρυσά και αργυρά αντικείμενα μικροτεχνίας καθώς και πατριαρχικά και δουκικά έγγραφα, με τα οποία είχαν επικυρωθεί τα προνόμια που κατά καιρούς είχαν παραχωρηθεί στην Αδελφότητα και την εκκλησία των Ελλήνων. 

Το Ινστιτούτο διαθέτει πλουσιότατη σύγχρονη βιβλιοθήκη. Ο πυρήνας γύρω από τον οποίο οργανώθηκε είναι η λεγόμενη παλαιά βιβλιοθήκη, όσα δηλαδή βιβλία είχαν απομείνει από την πλούσια βιβλιοθήκη της Φλαγγινείου Σχολής. Επρόκειτο για 2000 περίπου βιβλία, τυπωμένα κυρίως στα ελληνικά τυπογραφεία της Βενετίας από το 16ο έως το 18ο αιώνα. Τα τελευταία πενήντα χρόνια αποκτήθηκαν περισσότερα από 25.000 βιβλία και παράλληλα πολυάριθμες σειρές ελληνικών και ξένων περιοδικών. Στη βιβλιοθήκη φυλάσσεται, επίσης, σημαντική συλλογή 46 χειρογράφων. Από αυτά τα 41 είναι ελληνικά, χρονολογημένα από το 13ο έως το 19ο αιώνα, 4 ιταλικά και 1 σλαβικό του 18ου αιώνα.

Το Αρχείο του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας συνιστά ένα από τα πολυτιμότερα πολιτιστικά αγαθά που απόκεινται στο ίδρυμα. Πρόκειται για αρχειακά τεκμήρια που χρονολογούνται από το 1498 έως το 1954 και αφορούν την ιστορία της ελληνικής Αδελφότητας στην πόλη των τεναγών αλλά και ολόκληρου του βενετοκρατούμενου ελληνισμού. Τα χίλια περίπου κατάστιχα, οι εκατοντάδες φάκελοι και τα λυτά έγγραφα φυλάσσονται, από τις αρχές του 17ου αιώνα μέχρι σήμερα, στο μικρό δωμάτιο (camerino) δίπλα στην επιβλητική Sala del Capitolo, όπου συνεδρίαζε άλλοτε η ακμαία Αδελφότητα. Το 1822 ο Κωνσταντίνος Καβάκος, έμπορος και πρόεδρος της Κοινότητας, συνέταξε το πρώτο ευρετήριο του Αρχείου (Inventario dell’archivio eretto nell’anno 1822). Δύο περίπου αιώνες μετά η νυν διευθύντρια του Ινστιτούτου, καθηγήτρια Χρύσα Μαλτέζου, ταξινόμησε και καταλογογράφησε συστηματικά εκ νέου όλο το πολύτιμο αρχειακό υλικό και συνέταξε νέο, εύχρηστο για τους ερευνητές, οδηγό του Αρχείου.Στο Αρχείο σώζονται έγγραφα που αφορούν: α) την οργάνωση και τη λειτουργία της Αδελφότητας και της Κοινότητας, μεταξύ των οποίων ο καταστατικός χάρτης του σωματείου (Mariegola), δουκικά γράμματα, μητρώα μελών, πρακτικά συνεδριάσεων και ευρετήρια κινητής περιουσίας, β) την εγκαθίδρυση, την οργάνωση και τη διοίκηση της εκκλησίας του αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στη Βενετία, την ίδρυση της μητρόπολης Φιλαδελφείας και της μονής των Ελληνίδων, μεταξύ των οποίων πατριαρχικά γράμματα και παπικές βούλλες αλλά και κατάλοιπα ιερέων, γ) την εκπαιδευτική και φιλανθρωπική δραστηριότητα (εκπαιδευτήρια και νοσηλευτικά ιδρύματα που λειτούργησαν στα πλαίσια της Κοινότητας), δ) το οικοδομικό έργο, ε) την οικονομική διαχείριση (διαθήκες, δωρητήρια και έγγραφα διαχείρισης κληροδοτημάτων –μεταξύ αυτών και τα αρχεία εμπόρων που έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν στη Βενετία–), στ) τα κατάλοιπα των λογίων Σπυρίδωνος και Ιωάννη Βελούδη, ζ) τα ληξιαρχικά βιβλία της ελληνικής Κοινότητας του Λιβόρνου (1760-1938), και άλλα.

Στα πλαίσια του προγράμματος «Ψηφιοποίηση, καταλογογράφηση και τεκμηρίωση του Αρχείου του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών και ανάπτυξη πολυμεσικών πολιτιστικών και εκπαιδευτικών εφαρμογών» του Ε. Π. «Κοινωνία της Πληροφορίας (Μέτρο 1.3)» δημιουργήθηκε διαδικτυακός τόπος, στον οποίο φιλοξενείται το υλικό που ψηφιοποιήθηκε από τα πολιτιστικά κειμήλια που φυλάσσονται στο Ελληνικό Ινστιτούτο. Από το πλούσιο αρχειακό υλικό ψηφιοποιήθηκαν 42 κατάστιχα (τμηματικά ή ολόκληρα), 209 λυτά έγγραφα και 7 χειρόγραφα. Από τις πολυάριθμες πάλι εικόνες της συλλογής του Ινστιτούτου ψηφιοποιήθηκαν 40. Μέσα από τα ψηφιοποιημένα πολιτιστικά αγαθά ο χρήστης του διαδικτυακού τόπου έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει ποικίλες αρχειακές πηγές που χρονολογούνται από το 15ο έως και τον 20ό αιώνα. Οι εικόνες εξάλλου που ψηφιοποιήθηκαν παρέχουν στο χρήστη τη δυνατότητα να ταξιδέψει νοερά από το Βυζάντιο του 14ου αιώνα στη Βενετία και από την Κρήτη στην Κέρκυρα του 18ου αιώνα, κυρίως όμως να παρακολουθήσει τις εξελίξεις της τέχνης των κρητικών ζωγράφων από το 15ο έως και το 17ο αιώνα, αλλά και τις αισθητικές προτιμήσεις της τότε ελληνικής κοινωνίας.

Αναζήτηση στο Αρχείο εδώ

Letting Go of Boolean Operators: Rethinking How Research Is Taught in Schools

by Sarah Ludwig 

I am constantly struggling with the sense that I’m doing a lot of talking for nothing. I painstakingly teach kids how to use a database and they go straight back to Wikipedia as soon as I turn them loose. I show them how to use keywords and operators and they always fall back on their “ask Google a question” method.

I get frustrated. I’ve considered asking their teachers to require the use of databases. But lately I’ve been admitting to myself the deep, dark truth: I’ve got it backwards. I’m forcing students to use tools and search methods that are more cumbersome, more frustrating, and less successful simply because I, the librarian, think it’s the best thing to do. If students are going to spend the rest of their lives searching for information in the easiest, most natural way, I must embrace that.

In order for students to see the benefit of using a tool that’s more complicated, they need to actually get better results. And that doesn’t always happen. Using databases is hard, and the results aren’t always great. Students don’t understand why some results are only citations, and they don’t understand why they need to spend 15 minutes crafting the perfect search string, complete with limiters, in order to pinpoint the most useful resources. Imagine doing all that work and then not finding anything; it usually ensures that a student will never ever use that tool again.

We’re librarians and, in theory, we excel at finding information. We also (or perhaps I should just speak for myself) do things the hard way. Sometimes because we believe it’s better in the long run. Or maybe because we even like spending those 15 minutes crafting the perfect search. But our students get their information instantly. It may not be the best, most reliable information, but it’s the answer they want. How can we ever compete with that? And should we? Why are we sending them to slog through web subject guides when they can go to Ask.com and get the answer in 10 seconds?

Obviously, it’s our job to teach students how to find the best information they can. But I think there is a better way.

We have to stop being afraid of Wikipedia. Some will see this as a no-brainer, but in my experience, many teachers and librarians still ban Wikipedia outright as a source. Wikipedia is a generally reliable source that needs to be evaluated by the reader just like any other. Wikipedia gives the reader clues by highlighting potential problems with the article, such as bias or a lack of citations. Most students’ eyes skip right over these flags, so librarians have to show them how to see them.

Use Wikipedia as the tool that it is: the citations are right there. Students already are using the site. So let them; and teach them what those citations are and how to use them. (Though students are often shocked to see that many of the citations listed are for books). Teach them how to see the revision history of an article, the discussion page, and the subject guides down at the bottom. All of these features are excellent research tools, and learning to use them will give students skills they will actually care about (which means they’ll reinforce them naturally).

If you must ban Wikipedia, then you should also ban Ask.com, Answers.com, About.com, thefamouspeople.com, and any other website that’s easy to find, full of facts, and short on citations. Wikipedia is better than any of those sources.

Let the kids and the project guide the process. I do interact with older students who are comfortable with, and even like, using databases. They get assignments that require primary sources or information about more esoteric topics. These students are often thrilled to discover that databases can provide the information they need, because they’re frustrated by Google searches that don’t work. There is a time and place to introduce databases, especially if your students are going to college. If you know your students, you will know when they are ready. And if you collaborate in planning with faculty or simply get advance notice on assignments, you should be able to identify when work calls for more sophisticated searching methods and tools.

Build presearch into the curriculum. Presearch, or pre-research, helps students identify subjects and terms that they will be able to easily research. Use a worksheet to have them identify keywords and then narrow and broaden these terms. Before students commit to a topic, ask them to peruse several websites, using these terms, to see how much information they’ll be able to find. This isn’t to say that research should be easy above all else, or that students should abandon interesting topics if they’re “too hard,” but that students should investigate and prepare search strategies before the real work of their research begins. Identifying keywords, especially, will make the search process much smoother later on. You can go even further by helping students articulate the types of sources they need, the acceptable currency of their resources, and more. Doing all this beforehand, rather than in the middle of the process, means that even if kids are using Google or Wikipedia, they’ll be doing it in a smart way.

We also need to be OK with searching in real language. This may run counter to my previous point about keywords, but let’s be honest: students are never going to stop using natural language to search. I do it! “How do I get magic marker out of microfiber” may have come up once or twice. Here’s the thing: if students can use real language to find the answer they’re looking for, then their research topic is too simple or a simple answer is what’s needed. For example, if need three bullet points on the causes of the Holocaust for a worksheet, I don’t think using the tools at hand is a problem. Teachers and librarians can’t expect students to do things the hard way on principle, can we? Again, this is where a librarian can help at the beginning of the process, by working with teachers on developing projects that require more than just quick facts. For example, research using primary source material can help students draw their own conclusions without paraphrasing the ideas of others.

Integrate the tools that actually do make things easier. I’ve come across tools that both make research more efficient for students and encourage quality work. I see them used daily during the school year.  
- Diigo Since using Diigo is as simple as clicking a button, it’s an easy sell to students. Plus, it’s an elegant solution to a universal problem, which is that students travel from school to home and need their collection of websites to be available in both places. Diigo not only allows students to access their favorite sites anywhere, but also enables resource sharing among students who are working in a group. Also, they can annotate and highlight web resources right on the screen. As a teacher, you can have access to your students’ link libraries, which allows you to see how they’re doing with their research before they turn in their works-cited page.  
- EasyBib EasyBib inspired this blog post. When I first became a school librarian, I scoffed at EasyBib. Why should I promote a website that makes it so simple to create citations that students don’t even have to learn when to use a colon and when to use a period? Now, thanks to some great school librarians modeling its use, I’ve totally come around. It’s not as important, necessarily, to memorize exactly where the commas and the periods go. EasyBib helps minimize the time spent teaching typographic conventions allowing more time to reinforce why we cite. More worthwhile for students is the opportunity to learn about the principles of copyright, fair use, and attribution.  
- LibGuides While I’m not convinced that using general subject guide websites, like the Internet Public Library, works well for students, I love LibGuides because it allows me, with the collaboration of the classroom teacher, to curate a collection of sources specifically tailored to a class or project. I also love that I can gather not only research sources but also links to EasyBib or help with the specific tools that students are using, like Glogster or VoiceThread. If you make these very easy to access and populate them with useful, age-appropriate resources, students will use them.

No matter how we choose to teach research, the key is remaining agile. We’ve got to be able to respond to our students’ needs instead of doggedly staying the course even when things aren’t working. Recognizing how students are seeking information and acknowledging what’s working for them is more important than the specific databases or websites we’re touting. It’s OK to let students search the way they want, because it’s more important to help them do a better job than it is to do the “proper” job. If we can incorporate students’ methods and habits into our teaching, we’ll become more relevant, and we’ll become even more trusted resources to them.

Ο σελιδοδείκτης του μήνα

Much Better Now by Salon Alpine