Ζωντανή Βιβλιοθήκη
«Κάθε ηλικιωμένος που πεθαίνει είναι σα να καίγεται μία βιβλιοθήκη», μου είπε η άρρωστη θεία μου που είχε ανακαθίσει στο κρεβάτι για να μου μιλάει πιο άνετα. Ήταν μια διαπίστωση που είχε διαβάσει σε γραπτά ενός συγγραφέα που δε θυμόταν -ίσως σε κάποιο μυθιστόρημα του Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν-, όμως ήταν τόσο παθιασμένη με τα βιβλία που θα έσκαγε έτσι και δεν το έβρισκε. Είχε κλείσει προσφάτως ένα αιώνα ζωής και ήταν αρκετό καιρό κατάκοιτη, όμως με διαυγές πνεύμα. Δοθείσης ευκαιρίας για κουβεντούλα έπαιρνε την κατάλληλη στάση. Η «ευκαιρία» ήταν το ίδιο το θέμα: το βιβλίο. Την «κουβεντούλα» την εκπροσωπούσα εγώ, ενώ η «κατάλληλη στάση» είχε να κάνει με τις ιδέες και τις απόψεις της.
Η δουλειά της ήταν να καταγράφει και να ταξινομεί θεματικά τους τίτλους των βιβλίων από βιβλιοθήκες σπιτιών μεγαλοαστών, αλλά και άλλων, πνευματικών, καλλιεργημένων ανθρώπων ή απλώς παθιασμένων με το διάβασμα. Κοινό στοιχείο όλων ήταν η αγάπη για το βιβλίο. Αν αντιλαμβανόταν ότι ο ενδιαφερόμενος δεν σεβόταν την αξία τους, δεν αναλάμβανε τη δουλειά. Αν δεν γνώριζε τί είχε στα ράφια του ή είχε τα βιβλία για ντεκόρ, η συνεργασία ναυαγούσε. Η αμοιβή της ήταν ανάλογη του αριθμού των βιβλίων και βέβαια της οικονομικής επιφάνειας του καθένα. Ωστόσο, είχε αναλάβει και βιβλιοθήκες ιδιωτών που δεν είχαν δεκάρα τσακιστή, είχαν όμως την ίδια λόξα για το βιβλίο......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου