Οι νεα γενιά των OPAC και ο σχεδιασμός τους με επίκεντρο το χρήστη

εργασία των HENRIK LINDSTRÖM and MARTIN MALMSTEN με τίτλο

"User-centred design and the next

generation OPAC – a perfect match?"
 

Οι αδυναμίες των σημερινών OPACs έχουν συζητηθεί ευρέως κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Αυτό που είναι σαφές είναι το γεγονός ότι τα OPACs έχουν μείνει πίσω σε σχέση με τη γενική ανάπτυξη των διαδικτυακών εφαρμογών. Σήμερα βλέπουμε μια «νέα γενιά» OPACs να αναδύεται, αλλά πώς μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι δεν θα χάσουν και αυτά το τραίνο των εξελίξεων; Για να μπορέσει η νέα γενιά OPACs να διατηρήσει και ενδεχομένως να προσελκύσει νέους χρήστες, θα πρέπει να αναπτύξει εφαρμογές και να παράσχει υπηρεσίες που θα ανταποκρίνονται στις προσδοκίες και τις ανάγκες των σύγχρονων χρηστών. 

Με την παρούσα εργασία προτείνεται ο συνδυασμός επαναληπτικής ανάπτυξης με επίκεντρο τους χρήστες κατά το σχεδιασμό, ως μέσο για την ανάπτυξη συστημάτων που θα ανταποκρίνονται στις συνεχώς μεταβαλλόμενες απαιτήσεις, σχετικά με τη λειτουργικότητα, αλλά την ευχρηστία. Μια εργασία με πρότυπο την ανάπτυξη της νέας έκδοσης του Libris, της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Σουηδίας. 

Introduction Many of the present library systems have been in use for several years, and little development and improvement has taken place. These systems have not only fallen behind in terms of functionality, but also suffer from overly complex and library specific solutions that most non-expert users do not find themselves familiar with. Today one expects user friendly, intuitive and aesthetically pleasing interfaces. The users have also adopted new searchbehaviours from other services, such as Google, that highly influence how they expect a library system to work. These are all well known issues, which have been discussed for several years in conferences, papers, email lists etc. Many listings of the shortcomings of the OPAC have been posted, as well as suggestions for improvements (Schneider 2006, Bates 2003, Calhoun 2006, numerous threads on lists such as NGC4Lib1, etc.). We know what we would like to see in the next generation of OPACs, but how do we turn this into a usable system, and how do we make sure that we in five years are not back in the same position of outdated systems? το πλήρες κείμενο εδώ