Χειρόγραφο ψηφιοποιημένο σε μεγάλη ανάλυση που έφερε στο φως κρυμμένη παρτιτούρα άρθρο της κ. Φ. Αραβανή στοΨΗΦΙΑΚΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Museology: International Scientific Electronic Journal, issue 1, 2004
Στις μέρες μας, μπορούμε μόνο να φανταστούμε τις παραστάσεις ή την αντίδραση του κοινού στα χαμένα έργα του Αισχύλου ή στις κωμωδίες του Αριστοφάνη. Δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για το πώς φάνταζε ο εσωτερικός χώρος της Αγίας Σοφίας, μόνο με ταξίδια του νου στο παρελθόν γοητευόμαστε από το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς. Οι επόμενες γενιές θα έχουν άραγε τη δυνατότητα να απολαύσουν το Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ να χορεύει, την Έλα Φιτζλέραλντ να αυτοσχεδιάζει σε μελωδίες του Έλινγκτον ή τη Σύλβια Πλαθ να απαγγέλλει τους Νυχτερινούς Χορούς της; Θα έχουν άραγε τη δυνατότητα να νιώσουν την ανάταση βλέποντας και ακούγοντας το Μίκη Θεοδωράκη να διευθύνει στο Ηρώδειο το «Άξιον Εστί», να χαθούν στο Σύμπαν με τη θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, να «συμμετάσχουν» στο παραλήρημα ανθρώπων που είναι πρωταγωνιστές, χωρίς να το ξέρουν, σε μεγάλα ιστορικά γεγονότα;
Τα αρχεία πρέπει να οργανώνονται, με τρόπο ώστε να εμποδίζεται ο αφανισμός της πολιτιστικής κληρονομιάς από αστάθμητους παράγοντες. Μια φυσική καταστροφή, μια πλημμύρα, το 1966 στη Φλωρεντία ήταν η αιτία αφανισμού ανεκτίμητων χειρογράφων, παρά τις προσπάθειες ειδικών από όλο τον κόσμο. Ας μην ξεχνάμε ότι μια πυρκαγιά εξαφάνισε τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και μαζί της το μεγαλύτερο τμήμα της αρχαίας πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν είναι δυνατόν να αφήνουμε τη διάσωση πολιτιστικών θησαυρών στην τύχη, αν και η τελευταία με τη μορφή στάχτης και χώματος διέσωσε πήλινες πλάκες, με σημαντικά στοιχεία για οικονομικές συναλλαγές και για την κοινωνική θέση της γυναίκας (Maria Brosius, 1996), που βρέθηκαν ανέπαφες το 1930 στην Περσέπολη, στα ερείπια του πυρπολημένου από το Μέγα Αλέξανδρο παλατιού του Πέρση ηγεμόνα. Επίσης, στρώματα ηφαιστειακής στάχτης, διέσωσαν ό,τι υπάρχει στην Πομπηία. Έτσι λοιπόν, διασώθηκαν από τύχη, μέχρι τις μέρες μας, φθαρτά κατά κανόνα υλικά, όπως πάπυροι, περγαμηνές, εγχάρακτες μαρμάρινες ή πήλινες πλάκες, κώδικες με πολύτιμα στοιχεία.
Στην εποχή μας, μπορούμε, ανά πάσα στιγμή, στα ράφια μιας βιβλιοθήκης να βρούμε τις ρίζες μας, να εκτιμήσουμε τα επιτεύγματα αρχαίων πολιτισμών, να κάνουμε κτήμα μας την επιστημονική γνώση, να βρούμε άρθρα σε παλιές εφημερίδες. Όλα αυτά όμως απαιτούν από την κοινωνία μας να τα προστατεύσει, να τα διαφυλάξει και να τα διαιωνίσει, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον αυθαίρετες εικασίες και μεμονωμένες εκτιμήσεις, όπως π.χ. ότι το Ολοκαύτωμα δε συνέβη ποτέ. Πρέπει να διασφαλιστούν τα τεκμήρια που αντιπροσωπεύουν τις θεωρίες, τα γεγονότα και τα επιτεύγματα κάθε εποχής, ώστε η αλήθεια της Ιστορίας να μελετηθεί ακέραια από τις επόμενες γενιές. το πλήρες άρθρο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου